آئین مستان

حسین حسین که میگم بویِ حرم میپیچه

خدا میدونه نوکر ، بدونِ ارباب هیچه

به کربلا و به شیش گوشه قسم

با تو به هرچی که میخام میرسم

تو زیاد مثل من داری ، ولی من مثلِ تو هرگز

میگیرم یاد تو فالُ ، تو جوابم میگه حافظ:

رندانِ تشنه لب را آبی نمی دهد کس

گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

در زلفِ چون کمندت ای دل مپیچ کان جا

سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

حسین ... حسین ...

اجازه دادی حرفِ دلم صمیمی تر شه

رفاقتِ ما با هم بازم قدیمی تر شه

از پایِ سفرت میرم با دستِ پر

آغوشت رو باز کن واسم مثل حر

به فدای حسین ابن علی ابن ابی طالب

سر سجاده ام هرشب یاد یک بیتی از صائب:

چند روزی بود اگر مهر سلیمان ماتم

تا قیامت سجدگاهِ خلق مهر کربلاست

حسین ... حسین ...

برای من میدونی ، تو باهمه فرق داری

خدا وکیلی خیلی به گردنم حق داری

چه حس خوبی دارم به پرچمت

لحظه به لحظه بیشتر دوست دارمت

خیلی از شاعرا گفتن به هوایِ تو بیماریم

همه حرف دلم جمعِ تو همین شعر انسانی:

از عناوینِ جهان مرثیه خوان مارا بس

از دو بازار یکی باب دکان ما را بس

زخم ما را همه در گوشۀ شش گوشه بزن

که در این شور و نوا جامه دران ما را بس

ای قرار دل زینب ، دلمه بی قرارِ تو

میکنم عشق چقدر با این غزلِ سازگار تو:

در دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری

عمر جاوید به شیرینی آن یك دم نیست

بگذار آدمیان طعنه زنندم گویند

هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست

حسین ... حسین ...

یا خادم الحسین و یا ناصر الحسین

حی علی الحسین و سلام علی الحسین

یا سیدی سلام علیک

قلبی دمی و مالی لدیک

قتل الله قوما قتلوک

و من الماء عذب منعوک

ای مستجات توبه های آدم

ای نور خانۀ رسول خاتم

ای کشتیِ نجات اهل عالم

  اباعبدالله ...  اباعبدالله ...  

این بانگ الرحیل سپاه سعادت است

بر خون خود تپیدن عاشق عبادت است

دنیا نه جای ماندن اهل شهادت است

ما سربلند روزِ جهادیم

ما سرباز ره اعتقادیم

سر ما می رود اما   رَه ما نه

تن ما می شکند   باور ما نه

ای پرچمت همیشه رو بالا

ای کربلای تو همیشه رویا

ای الرحیل تو بلند و گیرا

  اباعبدالله ...  اباعبدالله ...  

کیم ایستیه تاپا شرف روز نشآتین

کیم عاشقانه سسلنه ذکر شهادتین

ذکرین قبولینه دیر اولده یا حسین

ذکر حسین ملاک عبادت

ذکر حسین کلید شهادت

ویروب اسلامیانه آدی غیرت

یولی غیرت سوزی عزت ئوزی عترت

ای جان جان جان جانان

ای  کربلاسی آرزو حسین جان

ای عشق اول و آخر شهیدان

  اباعبدالله ...  اباعبدالله ...  

یکی بود یکی نبود

من بودم بابا نبود

تا میاوردم اسمش و

میزدنم با هرچه بود

یکی بود یکی نبود

محرم تو حرم نبود

داد میکشیدن بر سر من

سایه ای رو سرم نبود

یکی بود یکی نبود

دور حرم هلهله بود

عمه میگفت فرار کنید

 ولی پاهام پر از ابله بود

یکی بود یکی نبود توی محله یهود

سنان خولی هم بودن داداش علی اما نبود

یکی بود یکی نبود صورت شده کبود

آخه کنار قافله حرمله بود عمو نبود

یکی بود یکی نبود هیشکی بجز خدا نبود

تنها به جز بوته خار میون اون صحرا نبود

دست یکی گوشواره بود دست یکی گهواره بود

انگشترت رو که دیدم موهام سفید شد زود زود

یکی بود یکی نبود تو قافله سقا نبود

از اون همه آب زلال یک قطره سهم ما نبود

یکی بود یکی نبود شکستیم از عمق وجود

اگه میگفتیم آب میخوام سهم ما جز کتک نبود

یکی بود یکی نبود غیر بابا هیچکی نبود

 تا که بگم بابایی مارو زدن

جان بابا …

رو خاک خرابه نشستم که شاید
تو از در بیای ببینی کلافه‌ام
مثل اون قدیما بگی ای عزیزم
بشین تا دوباره موهاتو ببافم
موهامو ببافی بگی پاشو عمرم
برو چادرت رو دوباره سرت کن
منم چادرم رو می‌پوشم و میگم
حالا دیگه فکری برا دخترت کن
ولی دیگه محاله، اینا خواب و خیاله
رقیه دیگه بس کن تا کی ناله
نداره چشمات سویی
نه بابا نه عمویی
نه چادر واست مونده، نه گیسویی
امون از یتیمی .....
رو خاک خرابه با دست شکسته
کنار یه بابا یه دختر کشیدم
برای تو بابا یه انگشتری و
برا دخترت هم یه معجر کشیدم
یه معجر کشیدم دقیقاً شبیه
همون معجری که بهم هدیه دادی
همون معجری که همیشه می‌گفتی
الهی عزیزم بپوشی تو شادی
همه سهمم از دنیا یا کابوسه یا رویا
دیگه صبرم سر اومد، باشه بابا
نکردی یادی از من
منو می‌شناسی اصلاً
منم بابا رقیه چشمت روشن
امون از این یتیمی........
رو خاک خرابه با دست شکسته
کنار یه بابا یه دختر کشیدم
برای تو بابا یه انگشتری و
برا خواهرت هم یه معجر کشیدم
رو خاک خرابه با دست شکسته
کنار یه بابا یه دختر کشیدم
برای تو بابا یه انگشتری
و برا دخترت هم یه معجر کشیدم
یه معجر کشیدم دقیقاً شبیه
همون معجری که بهم هدیه دادی
همون معجری که همیشه می‌گفتی
الهی عزیزم بپوشی تو شادی
همه سهمم از دنیا یا کابوسه یا رویا
دیگه صبرم سر اومد، باشه بابا
نکردی یادی از من
منو می‌شناسی اصلاً
منم بابا رقیه چشمت روشن
امون از این یتیمی.......

دیشب خواب بابامو دیدم دوباره
نوری بهشتی دیدم بر چهره داره
وقتی به نزدیک بابا رسیدم
دیدم که زخماش خداچه بیشماره
بابا، بابا.....
بابا برام حرف بزن
پس اکبرت کجاست
بابا برام حرف بزن
انگشترت کجاست
بابا برام قصه بگو
آب آورت کجاست
بابا برام قصه بگو

پس اصغرت کجاست

نگاش کردم به روم خندید

صداش کردم دلوم لرزید

نگاش کردم به روم خندید

تا رومو دیدبا اون چشمای پر اشکش

به من خندید

منو بوسید

بابا، بابا.....

عشقی که سراسر احساسه

زیبا مثل وقت بارونه

قلب عاشقم گرفتارِ ذکر یا رقیه خاتونه

عشق همه ست میده ذکرش نفس

اوج جنون وسط هروله ست

جون گدا به فداش این و بس

جونم فدای دختر ارباب کربلا

تا به ابد به منکرش هم لعنت خدا

اصلاً کسی که منکرشه باید اولش

ثابت کنه وجود خودش رو برای ما

... جانم رقیه ، جانم رقیه ، جانم رقیه ...

اسمش رو تپش تپش میگه

قلب هر کسی که مجنونه

ذکر رو لب اباالفضل هم ذکر یا رقیه خاتونه

دل میبره به خدا محشره

عشق دل علی اکبره

جونم چقدر شبیه مادره

مجنون سر به دارم و در تاب و در تبم

میگم رقیه مذهبم اینه منسبم

یک عمریه که قبله ی قلبم شده دمشق

چون که رقیه ای شده ی دست زینبم

... جانم رقیه ، جانم رقیه ، جانم رقیه ...

مِی مینوشم از لب ساغر

میگردم به دور مِیخونه

رمز و راز و علت مستی ذکر یا رقیه خاتونه

هستم گداش میره قلبم براش

دیوونگی داره جذب نگاش

کرب و بلا میبره با نگاش

هستم دخیل و بسته به موی رقیه ام

ای جونم عاشق گل روی رقیه ام

واللّهه عزت همه عمر من اینه که

من ریزه خوار و نوکر کوی رقیه ام

... جانم رقیه ، جانم رقیه ، جانم رقیه ...